TOP

“ၾကမ္းတမ္းေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ လူေပ်ာ့လူညံ့တုိ႔အတြက္ ေနရာသည္ မရွိ”

by Nga Ye Panm on Saturday, 08 October 2011 at 21:25
2008 ခုႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္ အတြင္း က်ဴးေက်ာ္ခဲ့တဲ့
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္ေရယာဥ္ နဲ႔ ျမန္မာ့ စစ္ေရယာဥ္-554 တုိ႔ ထိေတြ႕မွဳ ပါ။



၁။ဒီတစ္ေခါက္ စစ္ဆင္ေရးထြက္ ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ေရယာဥ္ေပၚတာဝန္က်သူ အမ်ားစုဟာ 45 မီတာ အျမန္တုိက္ခုိက္ေရးေရယာဥ္ကို ခုမွနဖူးေတြ ဒူးေတြ႕ ႀကဳံဖူးသူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ကုန္းေပၚတပ္ေတြမွာအေနၾကာခဲ့တဲ့ စစ္သည္ အမ်ားစုလဲပါဝင္ၾကပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ပါေစ...ယူနီေဖာင္းအျပာဝတ္ထားသူမုိ႔ ပင္လယ္အေၾကာင္း အနဲ အပါးေတာ့ၾကားဖူးနားဝရွိခဲ့ၿပီးသားပါပဲ။ တုိက္ေရယာဥ္၇ဲ႕ဦးတည္ရာကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ရခုိင္ကမ္းရုိးတန္း ဆီသို႕ျဖစ္ပါတယ္။ရန္ကုန္၊သီလဝါ၊ေရတပ္အမွတ္(၃)တံတားကေနထြက္ခြါခဲ့ၿပီး။အမိေျမအားႏႈတ္ခြန္း ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့စစ္သည္ေတြရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာသက္ဆုိင္သူေတြဆီကိုအမွတ္ရေနၾကမွာပါ။ေလဖိအားနည္း ရပ္ဝန္းရွိတယ္ဆုိတဲ့မုိးေလဝသသတင္းေၾကညာခ်က္ရွိတာေတာင္မွျမန္မာ့ပင္လယ္ကာကြယ္ေရးအတြက္
 ေရတပ္သားတုိ႔အမိန္႔ဆုိတာကိုဦးထိပ္ပန္ဆင္လုိ႔ပင္လယ္ျပာႀကီီးဆီသို႕႔ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဆိပ္ကမ္းက ထြက္ခြါၿပီး ရန္ကုန္ျမစ္ေၾကာင္းအတြင္းမွာမုိ႔ 10 Knotsေရမုိင္(၁၀)မုိင္ႏႈံးနဲ႔ Fair Way လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒဂုံမီးျပ ရွိရာပင္လယ္ဝဆီသို႔ခုတ္ေမာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ေရယာဥ္ကုန္းပါတ္ေပၚမွာေတာ့အမွတ္တရဓါတ္ပုံရုိက္သူေတြ နဲ႔စည္ကားလုိ႔ေနပါတယ္။ဆိပ္ကမ္းကထြက္ခြါၿပီး ေျခာက္နာရီအၾကာမွာေတာ့ ေနာက္က်ိက်ိရန္ကုန္ျမစ္ေရဟာစိမ္းဖန္႔ဖန္႔အေရာင္ကို ေျပာင္းလာခဲ့သလုိ                                          
မာယာမ်ားတဲ့ပင္လယ္ႀကီးဟာဆီးႀကဳိလုိ႔ေနပါၿပီ။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာရုိက္ခတ္လုိက္တဲ့ လွဴိင္းလုံးေတြဟာ ပဲ့စင္ကိုဖုံးလႊမ္းေတာ့မတတ္ႀကီးမားသေလာက္အေဝးၾကည့္ကင္းတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့စစ္သည္ေတြ မွာေတာ့ဆားငန္ေရေတြရႊဲရႊဲစုိလုိ႔ေနပါေတာ့တယ္။ကုန္းပါတ္ေပၚမွာေပ်ာ္ျမဴးေနခဲ့ၾကသူအမ်ားစုဟာမိမိအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အိပ္စင္အသီးသီးမွာလဲေလွ်ာင္းလုိ႔ပင္လယ္ရဲ႕အရသာကိုခံစားၾကပါၿပီ။45မီတာအျမန္တုိက္ခုိက္ ေရး ေရယာဥ္ဟာလဲ ျမင္းရုိင္းတစ္ေကာင္အလား ကဆုန္စုိင္းစျပဳလာသလုိေလတုိက္ခတ္မႈကလဲအနည္းငယ္ျပင္းထန္လာပါတယ္။ေရယာဥ္ရဲ့ဝဲ/ယာ တိမ္းေစာင္းမႈဟာလဲ 15~`20 ဒီဂရီေလာက္ျဖစ္လာပါၿပီ။ပင္လယ္လွဳိင္းကိုရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေရယာဥ္အျမန္ႏႈံးကို 16 Knots ဆီသုိ႔တုိးျမွင့္ေမာင္းႏွင္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီမွာပဲ မရုိးႏုိင္ေသာ ေရတပ္သားတုိ႔ ဇာတ္လမ္းဟာ စတင္လာပါေတာ့တယ္။အသီးသီး အိပ္စင္ေတြေပၚကေန ထေျပးလုိ႔ ကုန္းပါတ္ေပၚအလုအယက္တက္ၿပီး အန္ၾကပါေတာ့တယ္။ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္တယ္လုိ႔ေခၚၾကပါတယ္။
အဆုိေတာ္ ဝုိင္ဝုိင္းက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ ဆုိခဲ့ဘူးပါတယ္။" ပင္လယ္မွာ လွဳိင္းမူးသလုိမ်ဳိး.........ရီေဝစြာ " ဘာညာဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။သူ႔အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ေတးေရးဆရာက ပင္လယ္မေရာက္ဘူး။လွဳိင္းမူးဒဏ္မခံစားဘူးလုိ႔ေနမွာပါလုိ႔ပဲေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။ေရေသာက္ေရအန္ပါတယ္။အစာစား အစာျပန္အန္ပါတယ္။မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ ခံစားရခက္တဲ့ေဝဒနာပါ။
၂။

ျမန္မာ့တပ္ေတာ္ေရရဲ႕တာဝန္ေတြထဲမွာ ႏုိင္ငံပိုင္သယံဇာတမ်ားကုိထိမ္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းကလဲတစ္ခုအပါအဝင္ပါပဲ။အျမန္တုိက္ခုိက္ေရးေရယာဥ္ေတြကမ္းရုိးတန္းနား ေရာက္လာၿပီဆုိပါေတာ့........ေမွာင္ခုိသမားမ်ားဟာလုပ္စားေနၾကသူမ်ားပီသစြာ
ေရယာဥ္မွဴးေတြဆီနည္းလမ္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ခ်ဥ္းကပ္လာပါေတာ့တယ္။ဒါေတြကိုႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီးရင္မဆုိင္ႏုိင္လုိ႔ ေထာင္ထဲေရာက္သြားရတဲ့ ေရယာဥ္မွဴးေတြဟာလဲမ်ားခဲ့ပါၿပီ။ဒါေတြကိုႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီးကမ္းနဲ႔ေဝးရာဆီကို ေမာင္းထြက္ခဲ့ၿပီးေရေမွ်ာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့အခါအနည္းဆုံး(၁)ပါတ္ကေနတစ္လခဲြထိၾကာတတ္ပါတယ္။
တုိက္ေရယာဥ္ေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္တစ္ခုကေတာ့ေရခ်ဳိ/ရိကၡာတင္ေဆာင္ႏႈိင္မႈနည္းပါးျခင္းပါပဲ။တုိက္ပဲြဝင္ႏုိင္ေရးအတြက္သာအထူးဒီဇုိင္းထုတ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ေရယာဥ္ေတြမွာ ေရခ်ဳိ/ရိကၡာတင္ေဆာင္ႏုိင္မႈကတစ္လစာေလာက္သာအမ်ားဆုံးပါတတ္ပါတယ္။စစ္ဆင္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့
ေရယာဥ္မ်ားကိုေထာက္ပံ့ေရးစနစ္ဟာလည္းခ်ဳိ႕ယြင္းမ်ားစြာနဲ႔ပါပဲ။အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ ေရခ်ဳိ/ေလာင္စာဆီကိုသာအဓိကထားျဖည့္တင္းတတ္ပါတယ္။ကမ္းရုိးတန္းနဲ႔ေရမုိင္(၂၀)ေလာက္အတြင္းမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့အခါ ျပႆနာမရွိတတ္ေပမယ့္ ေရမုိင္(၄၀)နဲ႔အထက္ေလာက္ဆုိ ေတာ္ေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္ရပါေတာ့တယ္။ဆန္နဲ႕ဆီကလဲြရင္ စားစရာမရွိေတာ့တဲ့အခါမ်ဳိး ေရတပ္သားတုိ႔ႀကံဳလာရၿပီဆုိရင္............ေရတပ္သားတုိ႔တတ္ေျမာက္ထားရမယ့္ပညာေတြထဲကတခ်ဳိ႕ကိုထုတ္သုံးရပါေတာ့တယ္။အဲဒါကေတာ့ ငါးမွ်ားျခင္းအတတ္ပညာပါပဲ။ဒီအတြက္ဓါးစာခံျဖစ္ရသူေတြကေတာ့ ေရယာဥ္ေတြမွာ ေပါက္ဖြားရွင္သန္ေနတတ္တဲ့ပိုးဟပ္နဲ႔ၾကြက္ေတြပါပဲ။ပင္လယ္မွာေပါက္ဖြားရွင္သန္ၾကတဲ့ ငါးေတြကပဲငတ္သလား/ဒါမွမဟုတ္အဲဒီငါးေတြကပဲပိုးဟပ္နဲ႔ၾကြက္ကိုႀကိဳက္ၾကသလားေတ့မသိပါဘူးဗ်ာ....။ရလုိက္တဲ့ငါးႀကီးေတြမ်ားမွမ်ားဗ်ာ။ပင္လယ္ေပ်ာ္ ေရတပ္သားတုိ႔ရဲ႕ပါးစပ္မွာ စားလုိ႔မရတဲ့ ေရသတၱဝါဆုိတာကလည္းမရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။ႏုိင္ငံတကာမွာရွိတဲ့ၾကယ္ငါးပြင့္ဟုိတယ္ကစားဖုိမွဴးေတြနဲ႔မွားရေလာက္ေအာင္ ေရတကပ္သားတုိ႔ဟာ ပိုးဟပ္နဲ႔ၾကြက္ကိုအရင္းတည္လုိ႔ရလာတဲ့ ေရေနသတၱဝါမ်ဳိးစုံကိုခ်က္ျပဳတ္နည္းေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကပါေတာ့တယ္။(အစားမေတာ္ တစ္လုပ္)ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ေရယာဥ္ေပၚမွာရွိတဲ့ ေဆးခန္းေလးဟာ အၿမဲတေစ လႈပ္ရွားအသက္ဝင္ေနရပါေတာ့တယ္။ခုလဲေရေမွ်ာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့တာ ရက္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးရွိခဲ့ပါၿပီ။ပင္လယ္ေရ နက္ျပာျပာထဲမွာ တခါမွမျမင္ဘူးေသးတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ငါးႀကီးႏွစ္ေကာင္ ေရယာဥ္ကို ပတ္ခ်ာလည္ကူးေနေလေတာ့.......ေရတပ္သားတုိ႔ အူယားလာၾကပါေတာ့တယ္။ငါးေတြပစ္ေကၽြးတယ္.......စားတယ္၊ကင္းမြန္ေတြပစ္ေကၽြးတယ္...........စားတာပဲပစ္ခ်သမွ်စားတယ္ဗ်။အဲတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္..............ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ငါး/ကင္းမြန္ေတြကိုေတာ့ မစားဘူးဗ်။ဒီေတာ့ ပစ္ခ်ေကၽြးတာေတြကို ရပ္ထားၿပီး ငါးမွ်ားႀကိဳးေတြကုိသာ အေဝးဆီပစ္လုိက္/ျပန္ဆဲြလုိက္လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။လူႀကံရင္လူေတာင္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့စကားအတုိင္းပါပဲ။ငါးတစ္ေကာင္ဟာ မွ်ားတန္းလန္းနဲ႔မိရပါေတာ့တယ္။ဆဲြတင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ႀကိဳးက မႏုိင္ပဲျပတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ငါးမွ်ားႀကိဳးရဲ႕ ခံႏုိင္ရည္ဟာ ေပါင္(၅၀)ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီငါးရဲ႕အေလးခ်ိန္ဟာ ေပါင္(၅၀) ေက်ာ္ဖုိ႔မ်ားတယ္လုိ႔ပဲ ခန္႔မွန္းယူဆရပါေတာ့တယ္......။



၃။
ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကေနရန္ကုန္ျမစ္အတုိင္း ေရမုိင္(၅၄)မုိင္ေလာက္စုန္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ဒဂုံမီးျပကိုေရာက္ရွိမွာျဖစ္ၿပီးအဲဒီကတဆင့္တနသၤာရီ
ကမ္းရုိးတန္းဆီ/ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကမ္းရုိးတန္းဆီ/ရခုိင္ကမ္းရုိးတန္းဆီကုိအသီးသီးေရလမ္းေၾကာင္းမ်ားေရႊးခ်ယ္သြားလာႏုိင္ပါတယ္။သာမန္ရာသီဥတုမ်ားမွာေတာ့ဒဂံုမီးျပအနီး
ပတ္ဝန္းက်င္ထိကရာသီဥတုသာယာေနတတ္ၿပီးေလညွင္းခံလုိ႔ေကာင္းတတ္သေလာက္
ေရွ႕မွာေတာ့မာယာမ်ားတဲ့ပင္လယ္ျပာႀကီးကဆီးႀကိဳလုိ႔ေနပါၿပီ။ရာသီဥတုဆုိးဝါးခ်ိန္ေတြကိုအဓိကမေျပာလုိေပမယ့္သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာ
ကိုပဲရခုိင္ကမ္းရုိးတန္းဟာအင္မတန္လွဳိင္းႀကီးတတ္လြန္းတဲ့ေနရာတစ္ခုပါပဲ။
Swellလုိ႔ေခၚၾကတဲ့ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ဆီမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့လွဳိင္းေတြဟာအလွ်ားရွည္သေလာက္အျမင့္ေပဟာလဲအနည္းဆုံးသုံးေပေလာက္
ရွိတတ္ပါတယ္။သုံးမိနစ္ျခားတစ္ခါေလာက္ကိုသုံးလုံးကေနငါးလုံးထိျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။
ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ေရယာဥ္မ်ားမွာေတာင္ဝဲ/ယာတိမ္းေစာင္းမႈ(Rolling&Pitching)ကအနည္းေလးကို10`~15'ဒီဂရီေလာက္ရွိတတ္တာပါ။
ေရေမွ်ာၿပီးကင္းလွည့္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့စစ္ေရယာဥ္မ်ားရဲ႕ဘဝေတြဟာ
(ဇီးျဖဴသီးစေကာထဲထည့္လွိမ့္သလုိပဲ)ဆုိတဲ့စကားပုံနဲ႔အၿပိဳင္20~30ဒီဂရီတိမ္းေစာင္းရင္းသဘာဝရဲ႕ႏွိပ္စက္မႈကိုလည္စင္းၿပီးခံရပါေတာ့တယ္။
ဒီေရတက္ျခင္း/က်ျခင္းဆုိတာကလည္း သမုဒၵရာေရစီးေၾကာင္းအရတစ္ဖက္တည္းလုိသာျဖစ္ေနရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ေရေမွ်ာထားတဲ့ေရယာဥ္မ်ားဟာအိႏၵိယကမ္းရုိးတန္းဆီသို႕ေမွ်ာပါေနတတ္ပါတယ္။ေရစီးေၾကာင္းရဲ႕စီးဆင္းႏႈံးဟာ45မီတာရွိတဲ့
တုိက္ေရယာဥ္ တစ္စီးကိုတစ္နာရီမွာ (၁)မုိင္ႏႈံးေလာက္ေမ်ာပါေစႏုိင္ပါတယ္။
ေရတပ္သားတုိ႔မွာအျမတ္တႏုိးဝတ္ဆင္ရတဲ့နံပါတ္(၇)ဝတ္စုံဟာ အေပၚအကၤ်ီက ေကာင္းကင္ျပာကိုကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ နက္ျပာေရာင္
ေဘာင္းဘီရွည္က ပင္လယ္ကို ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ဆုိခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲ လက္ရွိဝတ္ဆင္ေနတာက နံပါတ္(၇)ဝတ္စုံဆုိကတည္းက ေရတပ္
သားတုိ႔ရဲ႕ဝတ္စုံဟာ (၇)မ်ဳိးေတာင္ရွိခဲ့တာပါ။ေနာက္ၿပီးေရထဲမွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့အတြက္ အေနက်ဥ္းၾကပ္စရိတ္ဆုိၿပီးႏုိင္ငံေတာ္
ေထာက္ပံ့ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္...........
မေျပာသင့္တဲ့စကားေတြနဲ႔သယ္ရင္းအခ်င္းခ်င္းေနာက္ေျပာင္မႈေတြကတဆင့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့အေနာက္ခံခဲ့ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿငိဳးနဲ႔ ေရတပ္ဝတ္စုံ(၇)မ်ဳိးမွာ အနိမ့္ဆုံးဝတ္စုံျဖစ္တဲ့အလုပ္ၾကမ္းဝတ္စုံ(လက္ရွိဝတ္ဆင္ေနတာ)
ကိုသာဝတ္ဆင္ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီးအေနက်ဥ္းၾကပ္စရိတ္ကိုလဲစစ္သည္လစာ(145)က်ပ္ရရွိခ်ိန္ကစေကးအတုိင္းယခုခ်ိန္တုိင္ေအာင္(62)က်ပ္
သာခံစားခြင့္ျပဳခဲ့ပါေတာ့တယ္။ဒါတင္သာမက စစ္တကၠသုိလ္မွာ ၾကည္း/ေရ/ေလ ခြဲတဲ့အခါမွာလဲ အရင္တုန္းက အမွတ္အျမင့္ဆုံး/အထူး
ခၽြန္ဆုံးေတြသာ ေရတပ္ကိုတာဝန္က်ခဲ့ေပမယ့္။ခုခါမွာေတာ့ တတိယတန္းစားမ်ားသာ ေရတပ္ကိုရၾကပါေတာ့တယ္။

၄။

ေရွ႕မွာတုံးကေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။အဆုိေတာ္ဝုိင္ဝုိင္းဆုိတဲ့‘ပင္လယ္မွာ……..လွဳိင္းမူးသလုိမ်ဳိး’ဆုိတာနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီးေရးခ်င္တာေလးျပန္သတိ္ရမိတယ္။ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကပုခက္စီးဖူးၾကတယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။ပုခက္ရဲ႕လားရာကိုၾကည့္ရင္ ေခါင္းကျမင့္ရင္ေျခဘက္ကနိမ့္သလုိ၊ေျခဘက္ကျမင့္ရင္ေခါင္းဘက္ကနိမ့္ျပန္ေရာ။ဒါက Pitchingသေဘာတရားတစ္ခုပဲေလ။ၾကာလာေတာ့ပုခက္စီးေနတဲ့သူဟာေခါင္းမူးလာတယ္ဗ်။ေနာက္ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ဟုတ္တယ္ေနာ္……….။လွဳိင္းမူးတယ္ဆုိတာကလဲဒီသေဘာပါပဲဗ်ာ။ဘယ္/ညာလူးလွိမ့္ျခင္းဆုိတဲ့Rollingသေဘာတရားတစ္ခုပိုလာတာပဲရွိတာေလ။လွဳိင္းမူးတယ္ဆုိတ ဲ့ခံစားခ်က္ကႏႈိင္းယွဥ္ဖုိ႔ ခက္တယ္ဗ်။ဒီခံစားမႈရဲ႕သေဘာတရားကေခါင္းမူးတာထက္လဲပိုတယ္။ေခါင္းေတြတအားေနာက္ေနၿပီးဇက္ေၾကာေတြထုိးလာမယ္ဗ်ာ။စားထား/ေသာက္ထားသမွ်ေတြကအလုိလုိေနရင္းအန္ခ်င္လာတာမ်ဳိးဗ်။အန္ခ်င္စိတ္ကိုအတင္းႀကိဳးစားမ်ဳိသိပ္ၿပီးပင္လယ္ေလကိုတဝႀကီးရွဴ၊ၿပီးေတာ့ဟုိးမုိးကုတ္စက္ဝုိင္းဆီကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနလုိက္ရင္နဲနဲသက္သာသလုိရွိတယ္။
အဲသလုိမွမဟုတ္ပဲစိတ္ကိုအလုိလုိက္ၿပီးအန္လုိက္မိမယ္ဆုိရင္ေတာ့မရပ္ေတာ့ဘူးဗ်ဳိ႕။အစာအိမ္ထဲရွိသမွ်အစာေတြ/ေရေတြအန္ထုတ္ပစ္ေတာ့တာပဲ။အစာအိမ္ထဲမွာအစာမရွိေတာ့လူကအားနည္းလာတယ္။ခံႏုိင္ရည္လဲက်သြားတယ္ေလ။တခ်ိန္တည္းမွာပဲဘာကိုမွစားေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။ဒီလုိနဲ႔ပို Weak ျဖစ္လာၿပီးလုံးဝကိုခံႏုိင္ရည္မရွိေတာ့ပါဘူး။အိပ္စင္(Bank)ေပၚကေနဘယ္မွမသြားႏုိင္ေတာ့ပဲအန္ၿပီးရင္းသာအန္ေနရေတာ့တယ္။အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ်ေဝဒနာဟာပိုလုိ႔သာဆုိးဝါးလာၿပီးအသက္ဆုံးရွဳံးရတဲ့အထိျဖစ္တတ္ပါတယ္။ဒီလုိျဖစ္ရပ္မ်ဳိးဟာရွားပါးလွေပမယ့္စာေရးသူရဲ႕လက္ေပၚမွာစစ္သည္တစ္ေယာက္ဆုံးပါးသြားခဲ့ဖူးတယ္။သူ႔အတြက္ဘာမွကိုလုပ္ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့လုိ႔ဒီအတုိင္းလက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာပါ။ျဖစ္စဥ္ကိုအက်ဥ္းေျပာရ ရင္အန္ေနတဲ့အႀကိမ္မ်ားလာေတာ့အစာအိမ္ထဲကအစာေခ်ရည္ေတြပဲအန္လာတယ္။အစိမ္းေရာင္ရွိပါတယ္။အဲဒီကဆင့္တက္လာတဲ့အခါအစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္ၿပီးေသြးေတြပဲအန္လာတာမ်ဳိးေပါ့။ဒီလုိမ်ဳိးေတြျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ဘယ္လုိမွေဆးမမွီေတာ့တဲ့အေျခအေနပါပဲ။ဒီလုိနဲ႔႔ပဲဆုံးသြားခဲ့ရတာပါ။အဲဒီလုိျဖစ္ေနတာကိုေဘးကသူေတြကမသိဘူးလားဆုိေတာ့သူ႕လုိပဲမလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနၾကတာဗ်။က်န္သူေတြကလဲပဲ့စင္ေပၚမွာတာဝန္က်ေနၿပီးမုန္တုိင္းကို
အံတုေနရတာေလ။ရာသီဥတုဆုိးဝါးခ်ိန္ေတြမွာေရယာဥ္ကိုေရဝင္မႈရွိ/မရွိစစ္ေဆးရတဲ့သူကသာအခ်ိန္မွီေတြ႕ခဲ့ရင္ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးႀကံဳရမွာမဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီစစ္သည္ဟာလုပ္ငန္းတာဝန္ကၽြမ္းက်င္္သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အျပင္ဒီတစ္ေခါက္စစ္ဆင္ေရးၿပီးဆုံးခ်ိန္မွာျပည္ပပညာေတာ္သင္သြားဖုိ႔ေရႊးခ်ယ္ခံထားရသူလဲျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ဒီေနာက္ပိုင္းမွာတာဝန္ေပါ့ေလ်ာ့မႈေတြေၾကာင့္လုိ႔နာမည္တပ္ၿပီးအဆင့္အလုိက္အေရးယူျခင္းေတြကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ေသတဲ့သူကေတာ့ေသခဲ့ပါၿပီ။
ဒီျဖစ္စဥ္ကိုအတုယူၿပီးေရယာဥ္မွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔စစ္သည္ေတြကိုေရႊးခ်ယ္တဲ့အခါသာမန္ေဆးအဆင့္(က)တင္မကေတာ့ပဲစိတ္ဓါတ္မာေက်ာသူေတြကိုသာအထူးဂရုျပဳေရႊးခ်ယ္ရပါေတာ့တယ္။လူတစ္ရာမွာကိုးဆယ္ေလာက္ဟာလွဳိင္းမူးတတ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီးက်န္တဲ့ဆယ္ေယာက္ထဲကငါးေယာက္ကေတာ့စိတ္ဓါတ္မာေက်ာၿပီးခံႏုိင္ရည္ျမင့္သူေတြပါ။ေနာက္ငါးေယာက္ကေတာ့ေမြးရာပါလွဳိင္းမမူးတတ္သူေတြပါပဲ။(ငါးနာရီနဲ႔အထက္စီးနင္းရတဲ့)အေဝးေျပးကားေတြ
စီးနင္းခ်ိန္မွာအန္တတ္သူေတြ၊အိပ္တတ္သူေတြဟာသာမန္အားျဖင့္ပင္လယ္လွဳိင္းဒဏ္ကိုခံႏုိင္ရည္ရွိတတ္ပါတယ္။ကုန္းမူးရင္လွဳိင္းမမူးဘူးလုိ႔ဆုိၾကပါတယ္။

ဆက္လက္တင္ျပပါဥိးမည္။





0 comments:

Post a Comment